هر سرزنش شما نسبت به همسرتان تیری است که بر پیکر رابطه زوجی تان اصابت می کند، قبل از اینکه رابطه زوجی تان بمیرددست از سرزنش کردن بردارید، در غیر اینصورت رابطه زوجی تان نابود خواهد شد. هر بار که همسرتان را بابت موضوعی سرزنش می کنید، در واقع نقصی را به شخصیت همسرتان نسبت می دهید. وقتی همسرتان مدام از جانب شما سرزنش می شود، احساسات دردناکی را در او ایجاد می کنید. نمی توان از شخصی که در حال تجربه احساسات ناخوشایند است انتظار داشت که احساساتش را رها کند و به شکایت های شما پاسخ مثبی بدهد، بلکه قابل پیش بینی است که همسرتان از اینکه او را مورد سرزنش قرار داده اید مقابله به مثل کند و او هم شما را مورد سرزنش قرار دهد، سکوت کند و از شما دوری کند و یا اینکه پرخاش کند تا شما از سرزنش کردن هایتان دست بردارید. خودتان را جای همسرتان قرار دهید وقتی که مورد سرزنش قرار می گیرید چه احساسی دارید؟ آیا حاضرید در آن لحظه با کسی که به شما حمله کرده و احساساتتان را جریحه دار کرده است همکاری کنید تا نیازهای او برآورده شود؟ ممکن است در پاسخ به این سوال بگویید: خیر، اما من حق دارم همسرم را مورد انتقاد و سرزنش قرار دهم، او نسبت به نیازهای من بی تفاوت است. دقیقا نکته در اینجا است که اگر همسرتان نسبت به نیازهای شما حساسیت لازم را نداشته باشد آیا شما حق دارید که به او توهین کنید و یا اینکه مورد انتقاد و سرزنش قرار دهید؟ پاسخ به این سوال منفی است. نه تنها شما حق ندارید به کسی توهین کنید و شخصیت کسی را زیر سوال ببرید هیچ کس هم حق ندارد با شما چنین رفتاری را در پیش بگیرد. در صورتی که نیازهای سالم و مثبت شما در رابطه زوجی تان برآورده نشود شما حق دارید که ناراحت یا عصبانی شوید، احساسات شما بسیار معتبر و ارزشمند است و اگر اسم رابطه تان را رابطه عاطفی نام گذاری کرده اید پس عواطف مهمی همچون ناراحتی و عصبانیت که در شما ایجاد شده است باید مورد توجه قرار گیرد. در اینجا نکته ظریفی وجود دارد، عصبانیت و ناراحتی "احساسات" هستند و انتقاد و سرزنش "رفتار"ی است که شما در پیش می گیرید. احساسات همیشه درست هستند اما رفتار ها می توانند نادرست باشند. پس، عصبانیت و ناراحتی شما بسیار معتبر و باارزش هستند اما رفتار انتقادآمیز و سرزنش گونه شما به هیچ وجه قابل قبول نیست. شما از این بابت ناراحت و عصبانی هستید که یک نیاز سالم در شما برآورده نشده است (البته به یاد داسته باشید که همه نیازها سالم نیستند، برخی نیازها مرض گونه هستند که باید مورد درمان قرار گیرند) ولی به جای بیان احساس ناراحتی یا عصبانیت، دست به سرزنش همسرتان می زنید و قطعا همسرتان هم پذیرای سرزنش شما نخواهد بود و چیز مهمی که در اینجا از دست می رود، توجه و رسیدگی به احساسات باارزشی است که شما داشتید.

با درک درست از مطالب بالا حالا سوال اینجا است که به جای سرزرنش و انتقاد چه کار باید بکنید. جواب بسیار ساده است ولی در عمل کاربرد آن اصلا ساده نیست. شما لازم است در زمان هایی که همسرتان به نیاز سالم شما بی توجه بود ابتدا خودتان به این دو سوال پاسخ دهید: 1/من چه احساسی دارم؟ (باید بتوانید احساسی که در حال تجربه آن هستید را نامگذاری کنید) 2/ چه نیازی از من برآرورده نشده است که این احساس در من شکل گرفته است؟ برای مثال فرض کنید که همسرتان قبل از اینکه خانه را ترک کند و به محل کارش برود نشانه های بیماری را در شما دیده است اما در تمام طول روز با شما تماس نگرفته است که حال شما بپرسد. در چنین موقعیتی شما نیاز داشته اید که همسرتان نسبت به حال شما بی تفاوت نباشد و پیگیر سلامتی تان باشد اما چون از جانب همسرتان توجهی به این نیاز سالم شما نشده است ناراحت هستید. اگر بخواهید به شیوه قبل عمل کنید و او را مورد سرزنش قرار دهید چنین جمله ای به او خواهید گفت: تو هیچی از همسرداری نمیدونی، شاید به خاطر خانواده آشفته ای است که در آن رشد کرده ای. اما اگر بخواهید دست از سرزنش کردن بردارید با پاسخ دادن به دو سوال بالا (احساس و نیاز) چنین جمله ای به همسرتان خواهید گفت: من ناراحتم از اینکه با من تماس نگرفتی در صورتی که نیاز داشتم بعد از دیدن نشانه های بیماری، نگران حال من باشی. دقت کنید که با ابراز احساس و نیازی که براورده نشده است همسرتان مورد حمله و سرزنش قرار نگرفته است در اینجا بسیار محتمل است که همسرتان که در مدت روز از شما مراقبتی نکرده است حالا که این نیاز را آگاه شده است یک اقدام جبرانی مناسبی بکند و علاوه بر این نسبت به این نیاز شما در آینده نیز حساس باشد و در موقعیت های مشابه تلاش کند به نیاز شما پاسخ دهد.