شنیدن این جمله مثل پتکی است که بر سرتان می خورد چرا که به شیوه خودتان تلاش زیادی می کنید که از احساسات دردناک همسرتان کم کنید و از اینکه چنین بازخوردی از همسرتان می شنوید از خودتان یا از همسرتان ناامید می شوید و چه بسا این احساس در شما شکل می گیرد که مبادا من همسر خوبی نباشم. قبل از اینکه ادامه متن را بخوانید ابتدا لازم است که شما را به دلیل تلاش هایی که کرده اید تا از درد و رنج های همسرتان کم کنید مورد تحسین قرار دهیم. شما به شیوه ی خودتان خواسته اید که به نیاز همسرتان پاسخ بدهید اما راهی که شما می شناختید شما را به مقصد نرسانده است. پس باید به دنبال راه جدیدی باشید، چرا که راه های قدیمی شما را به مقصدهای جدید نمی رساند. اینکه نتوانسته اید نیاز همسرتان را برآورده کنید بیشتر از اینکه به عنوان نقص در شما مطرح باشد به دلیل تفاوت های جنسیتی زن و مرد است. شما در جنس مرد مثل عموم مردان دیگر زمانی با فردی احساس صمیمیت می کنید که با او به فعالیتی مشغول باشید اما در جنس زن، صمیمت معنای متفاوتی به خود می گیرد. زن ها زمانی با فردی احساس صمیمت می کنند که آن فرد قادر است احساسات زن را بپذیرد، به عواطفش بها دهد و آن ها را باارزش بداند. اینجا نکته ظریفی وجود دارد که لازم است به آن توجه کنید: احتمالا شما زمانی که همسرتان در حال تجربه احساسات دردناکی مثل ناراحتی، عصبانیت، خشم، استرس و اضطراب، تنفر و... بوده است از اینکه همسرتان را در این موقعیت دیده اید تلاش کرده اید با گفتن جملاتی مثل: ناراحت نباش عزیزم، این موضوع که اهمیتی نداره، خودت رو با این چیزهای کوچک اذیت نکن، همسرتان را از حال بدی که دارد دور کنید. در واقع، شما به شیوه خودتان تلاش کرده اید که با راه حل دادن به همسرتان از رنج هایش کم کنید در حالی که همسرتان اصلا نمی خواهد که به دنبال راه حلی برای برون رفت از این وضعیت باشد. به این جمله دقت کنید: همسرتان تنها چیزی که از شما می خواهد این است که شما هم احساس او را تایید کنید. همین!

شاید برای مردها کمی عجیب به نظر بیاید که چرا همسرشان نیاز دارند آن ها احساسات دردناکشان را تایید کنند؟ پاسخ به این سوال بسیار ساده است. چون همسرتان می خواهد اطمینان پیدا کند در زمان تجربه یک احساس دردناک "تنها" نیست بلکه همسری دارد که این درد یا ناراحتی را می فهمد و از اینکه همسرش نیز به احساس او بها می دهد قدرت تحمل دردهایش بیشتر می شود. حالا سوال این است که من چگونه احساسات دردناک همسرم را بپذیرم و به آن ها بها بدهم؟ برای این کار می توانید اقدامات زیر را به ترتیب انجام دهید: - از همسرتان بپرسید که چه اتفاقی افتاده است؟ (اجازه دهید همسرتان اتفاق را توضیح دهد) - مراقب باشید که شما در مورد اتفاقی که افتاده است دیدگاه متفاوتی ارایه ندهید( هر کس از دید خودش یک اتفاق را توصیف می کند و در اینجا فقط دیدگاه همسرتان مهم است. مراقب باشید که به او نگویید که شاید اتفاق به شکل دیگری بوده است و برداشت تو اشتباه است) - نیاز نیست که شما در مورد اتفاقی که افتاده است حرف بزنید، بلافاصله پس از اینکه همسرتان اتفاقی که افتاده است را توصیف کرد این سوال را بپرسید: این اتفاق چه تاثیری روی تو گذاشته است؟( منظور از تاثیر، احساساتی است که در همسرتان زنده شده است –مثل ناراحتی، نگرانی و... .) - ممکن است همسرتان مشخصا در مورد احساسی که دارد حرف نزند و فقط عنوان کند حال بدی دارد. (در این موارد شما هوشمندی بیشتری به خرج دهید و از حالات بدنی همسرتان سعی کنید احساس وی را شناسایی کنید، مثلا اگر در حال گریه کردن است از او بپرسید :این اتفاق تو را کاملا ناراحت کرده است؟ اجازه دهید که همسرتان احساسی که دارد را از زبان شما بشنود) - هر احساسی که همسرتان داشت را تایید کنید و نخواهید که او را از احساسی که در حال تجربه کردنش است دور کنید (مثلا اگر به حرف شما پاسخ داد که : آره ناراحتم. به او بگویید که : حق داری ناراحت باشی) - از همسرتان بخواهید توضیح دهد که دقیقا این اتفاق برای همسرتان چه معنایی داشته است که اینقد باعث آشفتگی همسرتان شده است (با این سوال سعی کنید همسرتان را یاد بگیرید. تا بتوانید همسرتان را در آینده نیز پیش بینی کنید که نسبت به چه چیزهایی حساسیت دارد) - در نهایت حرف های همسرتان را با چند جمله خلاصه کنید و به او بگویید . مثلا می توانید بگویید اتفاقی که تو را ناراحت کرده است این است که ....