main image

خانواده های تک فرزند

کودکان تک فرزند برای اینکه رشد سالمی داشته باشند توجه و مراقبت متفاوتی نیاز دارند.

تک فرزندی

امروزه تربیت فرزند بنا به دلایل زیادی از جمله شرایط روانشناختی والدین، خانواده، اوضاع اجتماعی اقتصادی متفاوت از گذشته است.والدین در فرزندآوری بسیاری از موضوعات را در نظر می گیرند و در نتیجه تعداد خانواده های تک فرزند رو به افزایش است. حال سوال اینجاست که تک فرزند بودن چگونه بر رشد شخصیتی کودک تاثیر می گذارد؟ همانطور که میدانیدبخش عظیمی از رشد کودکان در خلال بازی ها و در ارتباط با همشیرها و همسالان رخ میدهد. کودک در رارتباط با همشرها فرصت آن را دارد که مهارت های ارتباطی را یاد بگیرد، با خواهر یا برادرهای خود به مشکل بخورد، با هم دعوا کنند، مشکلاتشان را حل کنند، رازداری کنند، قهر و آشتی و کنند، در ارتباط با بسیاری از امور با هم رقابت و یا همکاری کنند، تقسیم کردن توجهی ک از والدین دریافت می‌کنند را تجربه کنند، نسبت به هم حسادت داشته باشند و گذشت و بخشش را یاد بگیرند.

آسیب های تک فرزندی

اولین اجتماعی که کودک در آن قرار میگیرد خانواده ی اوست که فرصت یادگیری مهارت های اجتماعی و ارتباطی را برای کودک فراهم میکند.در کودکان تک فرزند این فرصت محدود و ناقص است. کودکان تک فرزند عموما در درونی سازی مفاهیم اصلی زندگی ناتوانند.در ارتباطات اجتماعی ضعف دارند.خود محور و خود خواه به نظر میرسند. تک فرزندها معمولا مورد حمایت و محبت های شدید خانواده هستند که همین امر مشکلات عدیده ای را در رفتار های آنها پدیدار می‌کند. این فرزندان آموخته اند که همیشه باید کانون توجه باشند و در نتیجه اگر در جمعی مورد توجه اصلی حضار نباشند یا پرخاشگری می‌کنند و یا به شیوه های مختلف سعی در جلب توجه دیگران دارند ولو با سو رفتارها و یا از درون احساس عدم کفایت،فقدان اعتماد به نفس و فقدان احساس ارزشمندی دارند و از حضور در جمع اجتناب می‌کنند. رابطه والد_کودک در معرض مشکلات زیادی است به این جهت که والدین تک فرزند معمولا به شیوه های کمال گرایانه سعی دارند ضمن ارائه بهترین و کامل ترین خدمات به کودک در همه عرصه ها، فرزندشان را در اوج موفقیت ها ببینند و معمولا پیگیری های درسی بیش از حد ،سماجت در حضور فرزندشان در همه فعالیت های هنری و ورزشی وعلمی و... باید ها و نباید های بیش از حد باعث اختلافات و تعارضات جدی بین والد و کودک میشود و روح و روان کودک را تحت فشار قرار میدهد. والدین تک فرزند معمولا به دلیل حساسیت زیاد به فرزندشان نقش حمایتگری بیش از حدی دارند که سبب بروز شخصیت وابسته و مسئولیت ناپذیر میشود . در خانواده های تک فرزند معمولا فرزند سالاری حاکم است و شخصیت کودک را خود محور و خودخواه بار می آوردو مشکلات فراوانی را به خصوص در دوره بلوغ بین والد-فرزند ایجاد می‌کند و مهارت های عاطفی آنها را به شدت تحت تأثیر قرار می‌دهد.

نحوه تعامل والدین با تک فرزندها

از اینکه همه ی امکانات رفاهی را در اختیارش قرار دهید جداً بپرهیزید. به این معنا که نیازهای کودک را برآورده سازید اما در مورد خواسته های آنان اجازه دهید که ناکامی را تجربه کند. ۲-او را به مهد کودک ببرید تا در ردیف همسالان قرار بگیرد و مهارت های اجتماعی و ارتباطی خود را افزایش بدهد. ۳-کودک را به پارک ببرید ولی هرگز وارد فضای بازی کودکان نشوید و اجازه بدهید خود کودک زمینه ی ارتباط با دیگر کودکان را ایجاد کند. ۴-در مشکلات و اختلافاتی که بین بچه ها بوجود می آید دخالت نکنید و بگذارید خودشان به تفاهم برسند. ۵-به همه ی خواسته های آنها پاسخ مثبت ندهید. ۶-بااو بازی و مسابقه انجام دهید و گاهی شرایط بازی را به نحوی قرار دهید تااو بازنده ی بازی باشد.

نوشته شده توسط پگاه انصافی

برای هماهنگی وقت مشاوره با نویسنده کلیک کنید