یکی از آزاردهنده ترین و شاید ناامید کننده ترین رفتارها در رابطه زوجی این است که اگر نیازی از شما رفع نشده باشد از همسرتان قهر کنید و با او حرف نزنید. با این رفتار به همسرتان نشان می دهید که با یک بچه ازدواج کرده است نه با یک فرد بالغ. اینکه شما نیاز سالمی دارید و این انتظار را دارید که همسرتان نسبت به رفع نیاز شما بی تفاوت نباشد بسیار طبیعی و نرمال است چه بسا یکی از اهداف شما از ازدواج تان این بوده است که ازدواج تان کمک کند تا این نیاز در شما برآورده شود. تا اینجا همه چیز درست است اما باید به یاد داشته باشید که این نیاز شما بنا به دلایل زیادی از جانب همسرتان مورد توجه قرار نگیرد، دلایل همسرتان هر چه که باشد در دو دسته قرار می گیرد: یکی اینکه همسرتان بنا ب "نمی خواهد" که پاسخگوی نیازهای شما باشد و دیگر اینکه همسرتان "نمی تواند" که به نیازهای شما پاسخ دهد. اینکه همسرتان نمی تواند و یا اینکه نمی خواهد به نیاز شما پاسخ دهد بسیار طبیعی است که شما ناراحت یا عصبانی باشید. تا اینجا هم همه چیز سالم و نرمال است. شما حق دارید از اینکه به نیازهای سالم تان پاسخ داده نمی شود احساس های دردناکی مثل ناراحتی یا عصبانیت را تجربه کنید اما اینکه احساسات خود را با قهر کردن و حرف نزدن با همسر نشان می دهید رفتاری است که در بزرگسالی سالم و نرمال نیست. اگر با برآورده نشدن نیازهای خود با همسرتان قهر می کنید به تجارب گذشته ی خودتان به خصوص در کودکی و نوجوانی نگاهی بیاندازید. بسیار محتمل است که در گذشته نیز، زمانی که والدین و یا دیگران به نیازهای شما پاسخ نمی دادند شما راه قهر را پیش گرفته باشید و از این طریق پدر یا مادرتان را مجبور کرده باشید که اول به نیاز شما پاسخ بدهند تا بتوانند با شما حرف بزنند. چون در بچگی قهر کردن های شما جواب داده است در بزرگسالی نیز بدین شکل رفتار می کنید. حالا لازم است که به این سوال پاسخ دهید که قهر کردن های من چه تاثیری روی همسرم می گذارد؟ در صورتی که قهرهایتان برای همسرتان آزار دهنده باشد باید بدانید که قهر کردن های شما باعث از دست رفتن صمیمیت بین شما خواهد شد.

لازم است که به این بینش برسید که قهر کردن های شما در کودکی تان به شما کمک می کرده است که نیازهایتان برآورده شود اما در بزرگسالی قهر کردن های شما نه تنها کمکی به رفع نیازهای شما نمی کند بلکه منجر به ناکامی های بیشتر می شود. همکاری با همسر در رفع نیازها به جای قهر کردن لازم است بدانید که برای برآورده شدن نیازهایتان، خودتان نیز باید همکاری کنید. همکاری های شما به ترتیب عبارتند از: - بدانید که دقیقا چه نیازی دارید؟ - با کمترین و ساده ترین کلمات از همسرتان بخواهید که این نیاز شما را برآروده کند. - در صورتی که همسرتان پاسخگویی مناسبی نداشت از او سوال کنید که چرا پاسخگوی نیاز شما نیست؟ آیا نمی خواهد به نیاز شما پاسخ دهد؟ یا اینکه نمی تواند پاسخگوی نیاز شما باشد؟ - دلایل همسرتان را با دقت گوش دهید . - در نهایت شدت اهمیت نیازتان را برای همسرتان مشخص کنید و بیان کنید که با برآورده شدن این نیاز، چه احساساتی در شما ایجاد می شود و از او درخواست کنید تا جایی که می تواند نسبت به نیاز شما حساس باشد. در نهایت به یاد داشته باشید که تمام نیازهای شما به طور کامل نمی تواند در رابطه زوجی برآورده شود اما همین که درجاتی از نیاز شما نیز برآورده شود برای خوشبختی کافی است. از طرفی شما هم باید پاسخگوی نیازهای همسرتان باشید.