در بین نسل های گذشته چیزی که در ازدواج بسیار اهمیت داشت، "تعهد" بوده است. زوج تحت هر شرایطی با هم می ماندند حتی اگر از این ازدواج رضایت نداشتند و ضرب المثل " با لباس سفید آمدن و با کفن سفید رفتن" بیانگر نوع ازدواج شان بوده است. اما در دنیای امروز، انچه که حائز اهمیت بیشتری است " عشق و دوست داشتن" است و زوج ها بر مبنای چنین ملاکی ازدواج می کنند. با این حال، شاهد آن هستیم که گرچه همسران خواستار عشق در رابطه شان هستند اما بسیاری از آن ها انتظار سالمی از عشق ندارند، آن ها بیشتر از هر چیزی به دنبال هیجانات اولیه ی عشق هستند و با فروکش کردن این هیجانات از ازدواج خود ناامید می شوند. در حالی که، ازدواج سفری است در مسیرهای پیش بینی شده ی عشق و برای عشق پنج مرحله در نظر گرفته شده است که این مراحل در خود چالش¬ها و فرصت¬هایی را به همراه دارند و هر مرحله، مرحله بعدی عشق را می سازد تا اینکه زندگی عاشقانه به کمال خود برسد.

زمانی است که زوج ها به دلیل اوج شیفتگی از یاد می برند که هر یک از آنان شخص منحصر به فردی هستند با هویتی مجزا. آنها در این مرحله ی رویایی، از باهم بودن لذت می برند و با برآورده شدن نیاز به صمیمیت شان نوعی وحدت و یکی شدن را تجربه می کنند و این سرخوشی ناشی از حس خوشبختی را با هم جشن می گیرند. بسیاری از زوج ها که از ازدواج خود دلسرد شده اند به این دلیل است که رابطه زوجی شان، شادابی روزهای اول زندگی شان را ندارد، در صورتی که دیر یا زود این هیجانات اولیه فروکش می کرد و عشق وارد مرحله بعدی خودش می شد.

سرشار از تنش است و زمانی رخ می دهد که ویژگی های فردی بروز کرده و تفاوت ها سر برمی آورند. دو انسان خودمختار که با هم زندگی مشترک خود را شکل می دهند، عاقبت به سمت نزاع بر سر قدرت پیش می روند و ناگزیرند تا شیوه سازگاری با هم را بیاموزند. همه زوج ها وارد این مرحله می شوند اما شدت و سختی این مرحله بین زوج های مختلف، متفاوت است. در این مرحله از عشق است که زوج ها یا از جنگیدن با هم ناامید می شوند و تصمیم به جدایی می گیرند (بسیاری از زوج ها در این مرحله از هم طلاق می گیرند -1 تا 3 سال بعد ازدواج) و یا اینکه تصمیم می گیرند با یکدیگر سازش کنند و وارد مرحله بعدی شوند.

در این مرحله از عشق است که همسران تصمیم می گیرند تا نیازها و احساسات همسرشان نیز به اندازه نیاز ها و احساسات خودشان مهم است. آن ها دست از خودخواهی بر میدارند و ارامش و راحتی یکدیگر را نیز مد نظر قرار می دهند و در تمام تصمیمات مشترک دیگری را هم در نظر می گیرند و اصطلاحا از "من" به "ما" می رسند. مثل یک تیم متحد و هماهنگ با هم عمل می کنند و در نتیجه همزیستی با هم بسیاری از ویژگی های یکدیگر را جذب می کنند و از دید دیگران شبیه به هم می شوند.

این مرحله به گونه ای است که احساس یکی شدن شکل می گیرد و زوج ها از اینکه چرا الگوهای ناسالم را دور نریخته اند متحیر می شوند. همان جایی است که هر یک از دو طرف بدون احساس ناامنی، نسبت به هم احساس تعلق دارند و پس از آن، به واقعیتی تازه دست یافته و با لذت بردن از صمیمیتی دوجانبه، هیجانی عمیق را تجربه می¬کنند.

هم آفرینی بدین معنا است که زوج از ارتباط با هم دوباره شکل می گیرند، صمیمیت جلوه ی جدیدی به خود می گیرد، زوج ها متوجه می شوند که تنها برای عشق ورزیدن به یکدیگر ساخته نشده اند بلکه برای عشق به همه کس و همه چیز به این درگاه خوانده شده¬اند