اگر از دخالت خانواده ها در رابطه تان شکایت دارید و فکر می کنید که علت مشکلات شما خانواده ها هستند، در این صورت قادر به حل مشکلات خود نخواهید بود. در واقع، این شما یا همسرتان هستید که دیگران را در ارتباط با مسایل زوجی خود دخالت می دهید. کسی نمی تواند در رابطه بین شما و همسرتان وارد شود مگر اینکه یکی از شما با مطرح کردن مسایل زوجی با وی، او را وارد رابطه کرده باشد. در یک رابطه زوجی سالم، دور تا دور رابطه، مرزهای روشنی وجود دارد که زوج را از خانواده های اصلی و دیگران جدا می سازد. به این معنا که هر چه دیگران از رابطه زوجی شما اطلاعات کمتری داشته باشند رابطه شما سالم تر خواهد بود. با زیر پا گذاشته شدن مرزهای زوجی، ثبات رابطه و رضایت همسران از رابطه به خطر می افتد. مرزهای رابطه زوجی عموما به دو دلیل از طرف یک یا هر دوی همسران زیر پا گذاشته می شود:

تمامی زوج ها زمانی که با تعارضات خود روبرو می شوند به شکل مطلوبی به تعارضات خود رسیدگی نمی کنند. در صورتی که یکی از همسران تنها به دنبال رفع نیازها و احساسات خود باشد و به نیازها و احساسات همسرش بها ندهد، همسران در برخورد با تعارض پیش آمده با هم همکاری نخواهند کرد. در چنین شرایطی دعوای بین همسران اوج می گیرد و ممکن است یک یا هر دوی همسران بخواهد با واردکردن یک نفر از اعضای خانواده خود یا دیگری تلاش کند که همسرش را تسلیم خواسته های خود کند تا نیازها و احساساتش برآورده شود. با وارد شدن نفر سوم گرچه با نیت مثبت در رابطه زوجی حضور دارد، به مشکلات بین همسران دامن زده خواهد شد. وقتی شما کسی را وارد مسایل زوجی خود می کنید آن شخص نیز چاره ای جز پیگیری مسایل شما نخواهد داشت. وارد کردن نفر سوم در حل مسایل زوجی حتی اگر به صورت موقت و موقعیتی کار ساز باشد به رابطه شما آسیب خواهد زد چرا که شما به تنهایی قادر به حل مشکل خود نبوده اید و برای رفع مشکلا تتان همیشه به وی نیاز خواهید داشت و اینکه گفتگوی شما با همسرتان در مستقیم و سر راست نیست بلکه برای اینکه از اوج گرفتن تعارضات و دعواهایتان جلوگیری کنید نیاز به یک واسطه دارید تا حرف های شما را به همسرتان منتقل کند و این امر منجر به دوری شما از همسرتان خواهد شد و صمیمیت بین شما به خطر می افتد.

زمانی که یک یا هر دوی همسران از خانواده آشفته آمده باشند، بخشی از خودشان را در خانواده اصلی جا می گذارند و پس از ازدواج نیز به خانواده خود وابستگی دارند. رابطه زوجی والدین چندان رضایت بخش نبوده است، نیازهای آنان در رابطه زوجی شان برآورده نمی شده و برای برآوردن نیازهای خود به فرزندشان وابسته بوده اند. ممکن است همسر شما همان فرزندی باشد که همیشه تلاش کرده است از تعارضات بین والدین کم کند، اوضاع متشنج خانه را آرام کند، به درد دل های مادر گوش دهد و او را آرام کند، در برآوردن نیازهای پدر وساطت کند و... . وقتی چنین فرزندی از خانه خارج می شود هم والدین و هم فرزند مضطرب هستند، پس فرزند به صورت فیزیکی از خانه خارج می شود اما تمام روان خود را از خانه خارج نمی کند و بخشی از ذهن و روان وی در کنار خانواده می ماند. حتی بعد از ازدواج نیز خانواده او درخواست دارند که هم چنان پاسخگوی نیازهای خانواده باشد. از آنجایی که فرزند نیز نگران اوضاع خانواده است به درخواست های اعضای خانواده خود پاسخ می دهد و تصمیمات زوجی تحت تاثیر درخواست ها و نیازهای خانواده اصلی قرار می گیرد.