اهمیت مسئولیت پذیری
مسئولیت پذیری در نوجوانان وقتی شما هم فرزندی دارید که در انجام هیچ کاری کمک نمی کند، مشارکت در انجام امور برایش اهمیت ندارد، هرکاری به او می سپارید در نهایت یا انجام نمی دهد یا آنقدر بی کیفیت است که باز مجبورید خودتان وارد عمل شوید و یا عواقب و پیامد کارهایی که انجام داده را نمی پذیرد و از زیر بار آن ها شانه خالی می کند و یا حتی گاهی علاوه بر همه ی این ها کارهای مربوط به فرزندتان هم به گردن شما می افتد یعنی شما باید اتاقش را مرتب کنید و دائم برایش ببر و بیار داشته باشید و… پس وقتی در چنین شرایطی قرار دارید بدانید که در حال تربیت فردی هستید که نمی داند مسئولیت و مشارکت چیست و ماندن پای عواقب کاری که انجام داده را بلد نیست. بالاخره روزی جامعه او را مسئولیت پذیر خواهد کرد اما به بهای شکست در روابط و کار و طردشدن از طرف جامعه که بسیار برای او سنگین خواهد بود و آن روز است که احتمالا در ذهنش شما را شماتت خواهد کرد. پس بهتر است دلسوزی بی مورد را کنار بگذارید و آگاهانه تلاش کنید تا فرزندی مسئولیت پذیر تربیت کنید که معنای مسئولیت پذیری را بداند، سهم خودش از شکست ها و اشتباهاتش بپذیرد، در مورد آن ها تفکر کند و مانع تکرار آن ها در زندگیش شود و زندگی سالم تری را بگذراند. مسئولیت پذیری درواقع همان قدردانی از ارزش و اهمیت شخصی و همینطور در ارتباط با بقیه دانست. پذیرش مسئولیت کارهای خود از بزرگ‌ترین مراحل کمال انسانی است، انسان بدون قبول مسئولیت نمی تواند رشد کند و برای موفقیت باید مسئولیت پذیر بود. مسئولیت پذیری یک ارزش در جامعه محسوب می شود که یکی از شاخص های مهم سلامت روان هم هست. احساس مسئولیت نوعی نگرش و مهارت است و هر نگرش و مهارتی آموختنی و اکتسابی است. برای رشد مسئولیت پذیری شخصی و اجتماعی در کودکتان باید از ابتدا زمانی که هنوز خیلی کوچک است برنامه ریزی داشته باشید تا با وظایف متعددی که در دوران مختلف زندگی رو به رو می شود مسئولانه برخورد کند. اما اگر فرزندتان به سن نوجوانی رسیده و اکنون به فکر افتاده اید باز هم دیر نیست و اتفاقا زمان ارزشمندی را انتخاب کرده اید زیرا نوجوانی سنی است که او می خواهد استقلال بیشتری داشته باشد و باید تصمیماتی درباره ارزش ها و روش های رفتاری خود بگیرد پس به او کمک کنید تا هویت مسئولیت پذیر را انتخاب کند.