اتفاقاتی در طول زندگی شما رخ می دهد که اثرات بلندمدتی برای شما به همراه دارد و برای مدتهای طولانی بر زندگی و روابط شما سایه می اندازد. سایه ی اتفاقات ناگوار زندگی می تواند باورهای و انتظارات شما را از خودتان، سایرین و جهان اطرافتان تغییر دهد. برای مثال، شاید تجربه کرده اید با وجود تمایل به برقراری ارتباط با آدم های نزدیک تان احساس می کنید مانعی برای صمیمیت بین شما وجود دارد، نگرانید مبادا به شما آسیبی برسد و یا باز هم مورد سوءاستفاده قرار بگیرید، به سختی به دیگران اعتماد می کنید، به قصد و هدف آدم ها شک دارید و به ان خوشبین نیستید، و از اینکه شریک عاطفی تان به شما نزدیک شود واهمه دارید. واکنش های شما گاهی موجب تعجب شریک عاطفی تان می شود، او را گیج می کند و نمی تواند رفتار شما را پیش بینی کند، ممکن است از رفتار شما چنین برداشت کند که شما تمایلی به برقراری ارتباط با او را ندارید و بالطبع نمی داند با شما چگونه رفتار کند، این در حالی است که شاید خود شما هم از این موضوع غافل باشید خاطرات ناگوار گذشته مانع اصلی شما برای تجربه صمیمیت است. برای ایجاد صمیمیت لازم است بی واسطه و در نهایت شفافیت بتوانید در مورد خودتان با دیگری گفتگو کنید و افکار و احوال درونی تان را با او به اشتراک بگذارید. در مواردی نیز ممکن است احساس کنید شما شایسته رفتار دوستانه نیستید و یا خود را ناقص و بد و ناکافی دربرقراری ارتباط صمیمانه می دانید. ابراز هیجانات و احساسات درونی تان این فکر را برایتان ایجاد می کند که اگر پرده از درونم برای دیگری بردارم راه را برای سوء استفاده او باز خواهم کرد و یا نشان دادن جای زخم درونی ام باعث خواهد شد در برابر شریک عاطفی ام آسیب پذیرتر باشم و همین امر باعث می شود نه تنها نتوانید احساسات واقعی تان را ابراز کنید بلکه احساستان را قالب پرخاشگری، رفتارهای خودآسیب رسان و حتی بی تفاوتی نشان بدهید. همچنین، باورهای منفی حاصل از تجربه سوء استفاده مثل ناکافی بودن، کثیف بودن، زشت بودن و نداشتن لیاقت و شایستگی عشق و دوست داشته شدن، برایتان ترس از طرد شدن را به همراه می آورد. علاوه بر تجارب ناگوار دوران کودکی دلایلی دیگری موجب ترس از صمیمیت می شوند: - تروماهای زمان حال و گذشته در زندگی - حوادث استرس زای زندگی نظیر مشکلات شغلی و تحصیلی، نگرانی در مورد فرزندان و اعضای خانواده، گرفتاری و مشکلات شخصی - تعارضات حل نشده بین فردی مثل مشکلاتی که بین شرکای عاطفی حل نشده باقی مانده اند - فقدان و یا ضعف مهارت های ارتباطی

اگر تحت تاثیر تجارب دوران کودکی و تروماهای زندگی تان برقراری روابط نزدیک و صمیمانه برای شما سخت است علاوه بر اینکه باید از طریق دریافت کمک تخصصی و مشاورهای در جهت حل و فصل مشکلات دورن فردی و اصلاح طرحواره های خود تلاش کنید، اقداماتی وجود دارند که در بهبود صمیمت شما با شریک عاطفی تان به شما کمک می کنند: - معنای مشترکی برای صمیمیت پیدا کنید و براین اساس بدانید چه چیزهایی برای شریک عاطفی تان خوشایند است. مثلا آیا تماس جسمی یا تجارب مشترک برایتان خوشایند است و احساس نزدیکی بیشتری برایتان ایجاد می کند؟ - جای زخم های روحتان را به شریک عاطفی تان نشان دهید. اگر در رابطه تان مسائلی وجود دارد که یادآور تروماهای گذشته شماست به شریک عاطفی تان آن را بگویید، چرا که علت واکنش های ناگهانی شما را برایش روشن می کند و به او کمک می کند واکنش مناسبی در مقابل ناراحتی و رنج شما داشته باشد، شاید شریک عاطفی تان جای زخم تان را با بوسه ای التیام دهد. - با هم زمان بگذرانید و فعالیت های مشترک را برنامه ریزی کنید. - لذت های مشترک را با هم تجربه کنید. - با یکدیگر صادق باشید و در مورد آرزوها و نیازهایتان گفتگو کنید و نقاط ضعف و قوت خود را بیان کنید. - شریک عاطفی تان را همانطور که هست بپذیرید. - برای کارهایی که برایتان انجام می دهد قدردان باشید و برای حضورش از او تشکر کنید. - امنیت و آرامش را برای شریک عاطفی تان فراهم کنید و فضای ارتباطی تان را به صورتی شکل دهید که شریک عاطفی تان در کنار شما بتواند خود واقعی اش باشد و بتواند در مورد نیازها و افکارش با شما گفتگو کند. - برای خلوت و زمان شریک عاطفی تان ارزش قایل شوید و به فضای شخصی اش احترام بگذارید.