اگر شما صاحب فرزند باشید قطعا می دانید هر عملی که از کودک سر می زند صحیح نیست و برای تربیت صحیح و سالم کودک باید گاهی در صورت نیاز او را تشویق و یا تنبیه کنید تا راه درست و غلط را بفهمد و از تنبیهات بزرگ‌تر توسط جامعه و شکست های او در عرصه های مختلف و در نهایت آسیب به روان او جلوگیری کنید. در مواقعی باید از سلاح تنبیه استفاده کرد که کودک علی رغم اینکه می دانسته آن کار بد است ولی آن را انجام داده و شما در اینجا با اعمال تنبیه قرار است او را متوجه کنید که عملش اشتباه بوده، به او کمک کنید تا راه درست را تشخیص دهد و مسئولیت و عواقب کارهایی که انجام داده را بپذیرد، و با توضیح خطای او آن رفتار را دیگر تکرار نکند. نقش شما به عنوان پدرومادر در انتخاب و اعمال تنبیه مناسب بسیار مهم است این شما هستید که با انتخاب درست تنبیه با توجه به شدت کار خطا و سن کودک باید تنبیه درستی را به کار بگیرید تا موجب هدایت او به مسیر درست شوید نه اینکه بیشتر به او آسیب بزنید،حواستان باشد تحت هیچ شرایطی هرگز سراغ تنبیه بدنی نروید که آثار مخرب بلندمدتی برای کودکتان به جا خواهید گذاشت. چندین مدل تنبیه باتوجه با موقعیت می توان برای کودک به کار برد، یکی از آنها تنبیه مثبت است یعنی: بعد از اینکه کودک کار بد را انجام داد، باید کاری که برایش خوشایند نیست انجام شود مثلا برای کودکی که با خودکار روی دیوار خط کشیده ابتدا توضیح دهیم باعث نامنظمی دیوارهای خانه شده و با قاطعیت از او بخواهیم با محلول پاک کننده و دستمال آثار کارش را تمیزکند. تنبیه منفی:در این نوع تنبیه چیزی که برای کودک خوشایند است را حذف میکنیم مثلا به دلیل انجام کار بد ،مدت زمان بازی با اسباب بازی هایش را از یکساعت به نیم ساعت کاهش می دهیم.

قبل از اینکه کار به انجام کار ناشایست و استفاده از تنبیه برسد حتما در هر سنی باتوجه به درک و فهم کودکتان برای هرچیزی قانون و‌مرز بندی شفاف تعیین کنید تا کودک از قبل تا حدی با مسیر درست و غلط آشنا باشد. ۱/قبل از انجام تنبیه حتما سن کودک را در نظر بگیرید، مثلا برای کودکی که زیر دو سال است و به سمت شی خطرناکی می رود تنها به آرامی کنار کشیدن او از آن موقعیت و سرگرم کردنش به شی بی خطر دیگری کافیست ولی برای نوجوان این راهکار دیگر جوابگو نیست بلکه باید کمک کنید او متوجه اشتباهش شود و به آن فکرکند و درصورت لزوم از تنبیه مثبت یا منفی استفاده کنید. ۲/حواستان باشد با انجام تنبیه هیچگاه موجب احساسات مخرب مثل ترس در کودکتان نشوید، اگر او قانع نشود و خودش اشکال را نپذیرد و تنها از روی ترس تنبیه شود بدانید که موفق نبوده اید و به زودی با مشکلات دیگری گریبانگیر خواهید شد. ۳/هرگز بابت کاری که مرتکب شده به او برچسب بی نظم یا کثیف و … نزنید، شخصیت او را از کار بدش تفکیک کنید و جوری رفتار کنید که بداند همواره دوستش دارید و کنار شما در هر شرایطی جایش امن است. ۴/برای اینکه حتما نتیجه بگیرید در به کارگیری هر نوع تنبیهی حتما ثابت قدم و پایبند باشید، اینکه در شرایط مشابه یک بار کودک را تنبیه کنید و بار دیگر از آن بگذرید بدتر به کودک آسیب زده اید و مشکلات دیگری هم به بار آورده اید، پس وقتی کاری اشتباهش است همیشه اشتباه است و همیشه در صورت تکرار نیاز به تنبیه دارد. ۵/همیشه در تنبیه بین همه ی فرزندانتان یکسان عمل کنید هرگز باعث نشوید حس تبعیض و مورد ظلم و کم توجهی قرارگرفتن سراغ کودکتان بیاید. ۶/اصل شفاف سازی را رعایت کنید،ابتدا مطمئن شوید که قبلا مرزها و قوانین را عادلانه و صحیح با همکاری کودکتان تعیین کرده اید و کودک علی رغم اطلاعاتش از آن سرپیچی کرده، مثلا برای کودکی که اتاقش را مرتب نمیکند ابتدا با آرامش توضیح دهید که مرتب کردن اتاق جزو قانون هایتان بوده و اگر این کار را انجام ندهد باعث بی نظمی خانه می شود و در نهایت خودش وسایلش را به سختی باید پیدا کند. ۷/در آخر همیشه در اصول تربیتی با همسرتان توافق داشته باشید و هر دو در یک مسیر همراه کودک باشید و پاداش به رفتارهای خوب کودکتان را فراموش نکنید.