شاید باورتان نشود که در یک پژوهش از زوج هایی که یکی از همسران خیانت کرده بود مشخص شد که نود درصد از کسانی که خیانت همسرشان را کشف کرده بودند از مدت ها قبل نشانه های خیانت همسر را می دیدند، احساس ناامنی داشته اند ولی ترجیح داده بودند نشانه های خیانت همسرشان را نادید بگیرند. چشم هایشان را به واقعیت زندگی خود بسته بودند تا اینکه با سیلی واقعیت دیگر نتوانسته بودند چشم هایشان را بسته نگه دارند. آن ها با نادید گرفتن نشانه های خیانت، به همسرشان در پیش بردن رابطه ای که به تازگی در حال شکل گیری بوده است کمک کرده بودند. بسیاری از افراد به شدت ترس از خیانت همسرشان را دارند چرا که خیانت می تواند رابطه زوجی شان را نابود کند، انسجام خانواده را از بین ببرد و آسیب های روانی شدیدی بر روی هر یک از اعضای خانواده بگذارد. از این رو، بدلیل ترس زیادی که از خیانت دارند و نمی خواهند چنین چیزی در زندگی شان وجود داشته باشد ترجیح می دهند نشانه های خیانت همسر را نادید بگیرند انگار که با ندیدن نشانه ها، چنین اتفاقی هم نخواهد بود. اما باید در نظر داشت درست است که همسرتان حق ندارد که به شما خیانت کند ولی اگر شما هم این نشانه ها را بی پاسخ بگذارید رابطه ای که به تازگی شروع شده است و هنوز پیوند عاطفی عمیق و رابطه جنسی برقرار نشده است پیشرفت خواهد کرد. زمانی که شما نشانه های خیانت را نادید می گیرید همسرتان هم از اینکه می تواند یک رابطه موازی را مدیریت کند بدون اینکه تاثیر منفی بر رابطه زوجی اش بگذارد احساس خرسندی خواهد داشت. خیانت واقعا ترسناک است و هیچ اتفاقی مثل خیانت نمی تواند هیجانات دردناک همسران را برانگیخته کند و موجودیت رابطه زوجی را مورد تهدید قرار دهد. اما چاره کار فکر نکردن به خیانت همسر نیست آن هم در شرایطی که متوجه شده اید که همسرتان رفتارهای مشکوکی مثل رمز گذاشتن روی گوشی موبایل، دیر آمدن از کار، به خانه نیامدن و… را از خود نشان می دهد در صورتی که در گذشته این رفتارها وجود نداشته است. نه تنها نباید به این نشانه ها بی تفاوت باشید بلکه باید به احساس ناامنی ای که در شما شکل گرفته است پاسخ مناسبی هم بدهید.

ممکن است بر این باور باشید که اگر شک و نگرانی هایتان را با همسرتان در میان بگذارید، همسرتان شما را بدبین و بد دل بداند و یا اینکه نسبت به شما پرخاشگری کلامی داشته باشد که چرا چنین دیدگاهی نسبت به وی دارید. در نظر داشته باشید که اگر شما در مورد احساسات تان با همسرتان حرف بزنید همسرتان نیز به احساسات شما باید پاسخ مناسبی بدهد. رابطه عاطفی یعنی اینکه شما قرار است عواطف تان را با همسرتان در میان بگذارید و او هم مسئولیت دارد که نسبت به عواطف شما پاسخگو باشد همچنان که شما هم مسئولیت پاسخدهی به عواطف او را دارید. ترس و نگرانی عواطف بسیار مهمی هستند که در نتیجه ی مشاهده برخی از رفتارهای همسرتان در شما ایجاد شده است، پس لازم نیست که این عاطفه را از همسرتان پنهان کنید. بدون اینکه همسرتان را مورد سرزنش و پرخاشگری هایتان قرار دهید اظهار کنید که بدلیل رفتارهای جدیدی که از او دیده اید نگران هستید که مبادا رابطه ای خارج از رابطه زوجی وجود داشته باشد. به همسرتان بگویید که نمی توانید این نگرانی را تحمل کنید و نیاز دارید که او هم به شما کمک کند تا احساس امنیت را جایگزین احساس ناامنی شما بکند. از او بخواهید که رفتارهای مشکوکی که دارد را تغییر دهد ( برای مثال از او بخواهید که مثل گذشته رمز گوشی موبایل را به شما هم بدهد). در صورتی که با نهایت ملایمت با همسرتان این نوع گفتگو را داشتید و همسرتان نیز به احساس نگرانی و نیاز شما پاسخ مناسبی داد عملکرد شما بسیار عالی بوده است. اما اگر همسرتان بدون اینکه به درخواست های شما پاسخی بدهد ودست از رفتارهای مشکوک خود برنداره و یا تنها با قانع سازی کلامی تلاش کند به شما بگوید که اشتباه می کنید و یا اگر با عصبانیت به شما پاسخ دهد که چرا چنین اتهامی را به او وارد کرده اید، در این صورت باید احساس ناامنی بیشتری داشته باشید نه اینکه برای جلوگیری از دعوا و جدل سکوت کنید. به دنبال شواهد بیشتری برای تایید یا رد شک و تردیدهای خود باشید. شما حق دارید که بدانید در زندگی تان چه چیزی جریان دارد.